top

Εθνικός Κήρυξ - 4 Ιανουαρίου 2018

Ο Σπυρίδων και τα «βασανισμένα» οικονομικά της Αρχιεπισκοπής

Σχόλιο του A.H. Διαματάρη

Καθώς κοιτούσα μερικά ξεχασμένα, αδιάβαστα βιβλία το περασμένο Σάββατο, το μάτι μου έπεσε σε ένα με τίτλο «Σπυρίδων, Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, 1996-1999, Η Παρακαταθήκη», επιμέλεια της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη, έκδοση, «Ελληνικά Γράμματα».

Προφανώς δεν το είχα διαβάσει όταν εκδόθηκε, επειδή, ομολογουμένως, δεν συγκαταλέγομαι στους… οπαδούς του Σπυρίδωνα και κυρίως γιατί δεν θεώρησα ότι θα έβρισκα κάτι το χρήσιμο εκεί μέσα. Εκανα λάθος.

Ανοίγοντάς το βρήκα κάτι που είναι και χρήσιμο και που επιπλέον έχει σχέση με το θέμα των ημερών, την οικτρή κατάσταση των οικονομικών της Αρχιεπισκοπής μας.

Αντιγράφω, λοιπόν, από τον πρόλογο και την υποδιαίρεση «Γραμμή Πλεύσεως» (σελίδα 17) τα εξής: «Ιδιαίτερα ευαίσθητος στο θέμα των οικονομικών της Αρχιεπισκοπής (ο Σπυρίδων), μιας και παρέλαβε τον οργανισμό τραυματισμένο από το σκάνδαλο της αγοραπωλησίας του Westchester επί Αρχιεπισκοπείας Ιακώβου, τοποθέτησε ως οικονομικό επόπτη τον εκλιπόντα Τζέιμς Πάουλος, με απώτερο στόχο να εξυγιάνει τα οικονομικά του οργανισμού. Την ημέρα της παραίτησής του (Σπυρίδωνα) ο αρχιεπισκοπικός οργανισμός παρουσίαζε μηδέν λειτουργικό έλλειμμα. Ενα χρέος 1,8 εκατομμυρίων δολαρίων, που είχε προκύψει από την πατριαρχική επίσκεψη στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο του 1997, σίγουρα δεν προήλθε από την χρηστή διοίκηση του Γιάννη Κατσιματίδη» (σ.σ.: Αντιπρόεδρος τότε του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου).

Και αφού αναφέρεται στην περίοδο Δημητρίου-Μάικλ Τζαχάρη, προσθέτει:

«Σήμερα ο Οργανισμός ασφυκτιά από ένα καινούργιο έλλειμμα 12 εκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο αυξάνεται με μαθηματική ακρίβεια… Κάπως έτσι σκιαγραφείται σήμερα εν έτει 2005 το θολό τοπίο της Αρχιεπισκοπής Αμερικής που φαίνεται να οδηγείται στην παρακμή χωρίς πολλές ελπίδες ανάκαμψης».

Το βιβλίο, τονίζω, τυπώθηκε το… 2005. Βρίσκω ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο Σπυρίδων είχε καταλάβει τη σημασία της καλής οικονομικής διαχείρισης και ότι μπόρεσε, σε συνεργασία με τους ανθρώπους που επέλεξε, να μηδενίσει το έλλειμμα που βρήκε.

Είναι δε ενθαρρυντικό, όπως προκύπτει από αυτό, ότι η Αρχιεπισκοπή μπορεί να κάνει τη δουλειά της μέσα στα όρια των δυνατοτήτων των κοινοτήτων και των ανθρώπων μας που την συντηρούν, αν θέσει ρεαλιστικούς στόχους και ασκήσει καλή διοίκηση.

Αυτό όμως, όπως πλέον είναι σαφές, δεν ακολουθήθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο -για «έλλειψη διοικητικής ικανότητας» μιλά ο Σπυρίδων- υπερδιπλασιάζοντας τον προϋπολογισμό της Αρχιεπισκοπής.

Και φτάσαμε στη σοβαρότερη επισήμανση που θέλω να κάνω με αφορμή τα παραπάνω: Τα οικονομικά της Αρχιεπισκοπής μας, όπως και των σωματείων, οργανώσεων, ΜΜΕ και άλλα, ήταν πάντα δύσκολα, ακόμα και στα καλύτερα χρόνια, και απαιτούσαν μεγάλη προσοχή στη διαχείρισή τους.

Ο βασικός λόγος είναι ότι στηρίζονται, σχεδόν αποκλειστικά, στις εθελοντικές διαθέσεις και δυνάμεις της Ομογένειας.

Οσον αφορά την Εκκλησία δεν χρηματοδοτείται από το Κράτος, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, καθότι υπάρχει διαχωρισμός Κράτους και Εκκλησίας. (Το ίδιο συμβαίνει και με τα ΜΜΕ, τα οποία το Κράτος τα αντιμετωπίζει όπως την κάθε επιχείρηση. Δεν γίνεται καμία έκπτωση π.χ. σε δημοσιογραφικό χαρτί, ένα από τα μεγαλύτερα έξοδα μιας εφημερίδας).

Τα οικονομικά λοιπόν ήταν πάντα δύσκολα. Απλά μερικοί Αρχιεπίσκοποι ήταν καλύτεροι στη διαχείριση από άλλους ή το έκρυβαν καλύτερα από άλλους ή είχαν πιο γενναιόδωρους φίλους από άλλους.

Αυτό σημαίνει ότι η Αρχιεπισκοπή οφείλει να παρακολουθεί και να γνωρίζει τις εκάστοτε δυνατότητες της Κοινότητάς μας -αυτές αλλάζουν με τα χρόνια- και να ενεργεί με βάση αυτές.

Ακόμα, οφείλει να κάνει ό,τι μπορεί για να στηρίζεται σε πολλούς -στους πιστούς- παρά σε λίγους. Αν κάποιοι από τους λίγους, για κάποιο λόγο σταματήσουν να προσφέρουν, τότε αυτό μπορεί να προκαλέσει σοβαρότατο πρόβλημα. Ενώ αν ακόμα και αρκετοί από τους πολλούς το κάνουν, τότε το πολύ να χρειαστεί μια αναπροσαρμογή των στόχων.

[ Εθνικός Κήρυξ - 4 Ιανουαρίου 2018 - σ. 2 ]
[ Εθνικός Κήρυξ - www.ekirikas.com/ο-σπυρίδων-και-τα-βασανισμένα-οικον/
- 3 Ιανουαρίου 2018 ]