top

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ - 20-21 Ιουνίου 2020

Ευτυχώς που ήρθε ο Ελπιδοφόρος

Σχόλιο του Α.H. Διαματάρη

Είναι εντυπωσιακό πόση μεγάλη διαφορά μπορεί να κάνει ένα άτομο, ακόμα και σε ένα μικρό χρονικό διάστημα.
|
Τα τελευταία χρόνια η πτωτική πορεία της Αρχιεπισκοπής μας είχε επιταχυνθεί επικίνδυνα.

Αυτό δεν έγινε από την μια στιγμή στην άλλη.

Χρειάστηκε να περάσουν χρόνια για να φτάσει στο σημείο αυτό. Είχε αρχίσει με τον Αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα, σταθεροποιήθηκε στα πρώτα χρόνια της άφιξης του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου και μετά κατέρρευσε.

Συνεπώς, ήταν αναπόφευκτο ότι θα έπρεπε να παραιτηθεί από την στιγμή που έγινε γνωστή η ουσιαστική χρεοκοπία της Αρχιεπισκοπής.

Δυστυχώς όλοι το γνώριζαν αυτό, εκτός από εκείνον.

Ήλπιζε απελπισμένα ότι θα βρισκόντουσαν τα χρήματα, τουλάχιστον να τελειώσει η κατασκευή του ιερού ναού του Αγ. Νικολάου στο Σημείο Μηδέν, παρατείνοντας έτσι την παραμονή του.

Εν τω μεταξύ, ο χρόνος κυλούσε και η κατάσταση χειροτέρευε.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος έδειξε εντυπωσιακή υπομονή, παρά τις εισηγήσεις που δεχόταν να αντικαταστήσει τον Δημήτριο.

Ο Πατριάρχης ζήτησε από τον Δημήτριο, τουλάχιστον σε μια περίπτωση, να υποβάλει την παραίτησή του, αλλά εκείνος αρνήθηκε.

Στο τέλος δεν είχε άλλη επιλογή από το να τον αναγκάσει σε παραίτηση.

Η είδηση της εκλογής του Ελπιδοφόρου έγινε δεκτή παντού με ανακούφιση.

Όταν έφτασε στη Νέα Υόρκη η Αρχιεπισκοπή βρισκόταν σε ελεύθερη πτώση.

Το οικονομικό ήταν ένα μεγάλο μέρος -δυστυχώς- του προβλήματος, αλλά δεν ήταν το μόνο.

Η οργανωτική δομή της Εκκλησίας βρισκόταν σε αποσύνθεση. Το ηθικό των εκεί εργαζομένων και ποιμνίου, είχε φτάσει στο ναδίρ.

Δεν υπήρχε καιρός για χάσιμο.

Το χαμογελαστό, γεμάτο αυτοπεποίθηση πρόσωπο του Ελπιδοφόρου όπως περπατούσε στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδας στο Μανχάταν προς την ενθρόνισή του, πριν ένα χρόνο, ήταν σαν μια πνοή φρέσκου αέρα.

Σε πολλούς θύμισε τον νεαρό Ιάκωβο.

Η Αρχιεπισκοπή είχε αποκτήσει ξανά έναν ηγέτη.

Κι αυτό ήταν ακριβώς που έλειπε. Κάποιος να ηγηθεί, να αναλάβει την ευθύνη για την Αρχιεπισκοπή.

Δεν το λέω αυτό με έλλειψη σεβασμού στον Δημήτριο. Εκείνος έχει άλλα μεγάλα προσόντα και ταλέντα. Είναι ένας εξαιρετικά μορφωμένος άνθρωπος.

Δυστυχώς όμως, δεν ήταν ηγέτης. Κι αυτό που χρειαζόταν η Αρχιεπισκοπή ήταν έναν ηγέτη.

Η απόκτηση ενός ηγέτη έκανε την διαφορά στον χρόνο που πέρασε. Κάποιος ηγείται της Αρχιεπισκοπής ξανά. Ενας ηγέτης με μεθοδικότητα, στρατηγική και τόλμη. Ενας ηγέτης που παίρνει αποφάσεις και λύνει τα προβλήματα που παρέμεναν στάσιμα για χρόνια.

Ο κορωνοϊός έχει προσθέσει σημαντικά στα προβλήματα της Εκκλησίας μας.

Ο εκκλησιασμός δεν επιτρέπεται. Τα φεστιβάλ αναβάλλονται.

Η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη.

Ευτυχώς που τα ηνία της Αρχιεπισκοπής τα κρατά στα χέρια του ο Ελπιδοφόρος. Διαφορετικά δεν ξέρω τι θα γινόταν.

Και ο Αρχιεπίσκοπος συνεχίζει μέσα στην κρίση να λύνει τα προβλήματα.

Εισάγει νέες τεχνολογίες για να προσεγγίσει την νεολαία, όπως έχει διακηρύξει στην ομιλία κατά την ενθρόνισή του.

Για τους λόγους αυτούς σημειώνουμε το πρώτο έτος της Αρχιεπισκοπίας Ελπιδοφόρου με ελπίδα. Είναι πράγματι ο κομιστής ελπίδας, ο Ελπιδοφόρος.

Ευτυχώς, που ήρθε.

[ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ - 20-21 Ιουνίου 2020 - σσ. 2 και 4 ]