top

Αριθμ. Πρωτ. 332/96

Τη Αυτού Θειοτάτη Παναγιότητι
τω Οικουμενικώ Πατριάρχη
κυρίω μοι κυρίω Βαρθολομαίω,

προσκυνητώς.

Παναγιώτατε και θειότατε Πάτερ και Δέσποτα,

Εις συνέχειαν του υπ’ αρ. 246/96 και από 24ης Απριλίου ε. έ. εγγράφου της Ιεράς Μητροπόλεως Ιταλίας περί του εν Βολωνία πανοσιολογιωτάτου αρχιμανδρίτου κ. Marco Davitti, εκδηλώσαντος πρό μηνών την πρόθεσιν όπως ενταχθή εις τον ιερόν Κλήρον της υπό τον Πανιερώτατον Αρχιεπίσκοπον Ευκαρπίας κ. Σέργιον Ιεράς Αρχιεπισκοπής των Ορθοδόξων Ρωσσικών Παροικιών Δυτικής Ευρώπης, υποβάλλω ευλαβώς τη Υμετέρα σεπτή Κορυφή τακόλουθα :

Ο εν λόγω αρχιμανδρίτης, καθ’ ά αυτός ούτος αφηγείται, ενεφανίσθη προσφάτως παρά τω ειρημένω Πανιερωτάτω Αρχιεπισκόπω, όστις επληρόφορησεν αυτόν περί των υπό της Μητρός Εκκλησίας παρεμβαλλομένων εν τω ζητήματι αυτού “εμποδίων”, επιδούς αυτώ μάλιστα και φωτοτυπικόν αντίγραφον του επισυναπτομένου ώδε εγγράφου της Αρχιγραμματείας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου.

Πρός τούτοις ο Πανιερώτατος Αρχιεπίσκοπος Ευκαρπίας συνέστησε τω αρχιμανδρίτη, όπως, επιστέλλων τη Υμετέρα σεπτή Κορυφή, ανατρέψη την υπό της Αρχιγραμματείας προβαλλομένην επιχειρηματολογίαν περί της εξ Ελλήνων Ορθοδόξων συνθέσεως της εν Βολωνία ορθοδόξου ενορίας, συγχρόνως δε μεταπείση τον Μητροπολίτην Ιταλίας, ίνα συνηγορήση υπέρ της εντάξεως αυτού εις τον Κλήρον της ως άνω Αρχιεπισκοπής.

Εκ των αφηγήσεων του αρχιμανδρίτου, επιδεικνύοντος άμα τοις εκάστοτε συνομιληταίς αυτού και τα αντίγραφα του ανωτέρω εγγράφου της Αρχιγραμματείας και προσφάτου προς την Υμετέραν προσκυνητήν Παναγιότητα γράμματος αυτού, ουδαμώς προκύπτει ότι ο Πανιερώτατος Αδελφός Άγιος Ευκαρπίας ενεθάρρυνε τούτον, όπως συζητήση μετά της Ιεράς Μητροπόλεως Ιταλίας το θέμα της κανονικής αυτού εξαρτήσεως ηρέμα και υπό το φώς της διαμορφουμένης νέας εν Ιταλία ορθοδόξου πραγματικότητος. Αντιθέτως, ενεργήσας ως ενήργησεν ο Αρχιερεύς ούτος, ενεφάνισεν εαυτόν ως κατανοούντα πλήρως την ορθότητα του αιτήματος του αρχιμανδρίτου και δή βουλόμενον ανταποκριθήναι αυτώ, αλλ’ εμποδιζόμενον εν τούτω υπό της Μητρός Εκκλησίας, περιπλέξας ούτω την όλην υπόθεσιν έτι περισσότερον.

Όπως ποτ’ αν ή και παρ’ όσα περί του αντιθέτου διατείνεται ο εν λόγω αρχιμανδρίτης μετά την πρόσφατον εκ Παρισίων επανάκαμψιν αυτού, γεγονός είναι, ότι ούτος τελεί την Θείαν Λειτουργίαν κατά 90% ελληνιστί, πλαισιούται υφ’ ελλήνων ψαλτών και έχει εκκλησίασμα συγκείμενον κατά 90% εξ ελλήνων. Κατά την ταπεινήν του γράφοντος άποψιν, ο αρχιμανδρίτης, ακολουθών τω παραδείγματι άλλων ιταλών ορθοδόξων κληρικών, επιδιώκει όπως εξασφαλίση την εκκλησιαστικήν αυτού εξάρτησιν εκ κανονικού μέν αρχιερέως, πλήν εδρεύοντος όσον το δυνατόν μακράν και ουχί ασφαλώς γειτνιάζοντος προς αυτόν.

Σημειωθήτω εν τέλει, ότι αποφασιστικόν εν προκειμένω ρόλον φαίνεται διαδραματίζων και ο εν Ρώμη εισέτι διακονών ανθέλλην και σφόδρα αντιπατριαρχικός ρωσσορθόδοξος πρωτοπρεσβύτερος κ. Michel Ossorghyn, δι’ ού και υπεβλήθη αρχικώς η ως άνω προς τον Πανιερώτατον Αρχιεπίσκοπον Ευκαρπίας αίτησις του αρχιμανδρίτου. Κατά ταύτα, δεν φαίνεται αποκλειομένη παντελώς και ποιά τις προς το όλον θέμα σχέσις του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Θιβάρεως κ. Pierre Duprey, Γραμματέως του Ποντιφικού Συμβουλίου επί της Προωθήσεως της Ενότητος των Χριστιανών και στενοτάτου φίλου του ειρημένου πρωτοπρεσβυτέρου, τοσούτω μάλλον όσω ο επί δεκαετίας και μέχρι πρό τινος έτι σφοδρώς υπό των Ρωμαιοκαθολικών διωκόμενος αρχιμανδρίτης ενεφανίσθη αίφνης, κατόπιν προσκλήσεως των ρωμαιοκαθολικών Αρχών της Βολωνίας, παραδίδων μαθήματα περί Ορθοδοξίας εν τω αυτόθι ρωμαιοκαθολικώ σεμιναρίω.

Ταύτα τη Υμετέρα θεοτιμήτω Κορυφή ευλαβώς καθυποβάλλων, την δε τιμίαν Αυτής και χαριτόβρυτον δεξιάν κατασπαζόμενος, υποδιατελώ,

εν Βενετία τη 21η Ιουλίου 1996,

[ χειρογράφως:

μετά βαθυτάτου σεβασμού

και υιϊκής αφθίτου ευγνωμοσύνης,   ]

[ υπογραφή ]

( †  ο Ιταλίας Σπυρίδων )